کی بشود سعدی دوران شوم رشک دل جمله یاران شوم تا غم دل می رود از دیده ام عکس رخی همره باران شوم گوش سپارم به نوای نسیم صبح سحر واله و حیران شوم سر بنهم سوی بیابان عشق میکده در میکده درمان شوم گر طلبد جان مرا آن طبیب در طلبش بی سر و بی جان شوم گوش سپارم به نوای غمت از غم هجران تو درمان شوم سرخی خون لب یارم نگر سرخ تر از خون دلیران شوم مهر رخت گر ببرد جان و دل بهتر از آنی است که انسان شوم شبرو ام و صبح سحر هر طلوع دیده به خورشید زمستان شوم تا که بهاری بدم روز می شود همه از جنس آسمان باشیم
از گل یاس و ز بوی نسترن
ماه رویی یک شبی راهم ببست
شوم ,جان ,دل ,سر ,سحر ,صبح ,گوش سپارم ,شوم گوش ,سپارم به ,به نوای ,کی بشود
درباره این سایت